Eindelijk zekerheid!

Voor degene die mij niet kennen (ik denk de meesten onder u).
36 jaar geleden ben ik samen met een ander kindje geadopteerd door Nederlandse ouders die op dat moment werkzaam waren in Zuid-India.





Over mijn familie was er heel weinig bekend, dus een zoektocht was toen onbegonnen werk. Het heeft me wel altijd bezig gehouden.

Nadat m'n broers (Danny, Niek en Jos) vorig jaar een bezoek in India hebben gebracht...weten we nu meer.
Ze hebben mijn geboorte dorpje bezocht. Ze hebben wat foto's achtergelaten en alles wat wij wisten gedeeld met de dorpelingen.

Mijn jongste broer Jos tussen de dorps bewonders.


Dit is RajaSekhar (de middelste) hij was bijna de enige die een beetje Engels kon spreken en verstaan. Hij wilde wel helpen met het verder zoeken naar familie van mij.
We kregen al gauw te horen dat er mensen waren die het verhaal herkenden. Ze hebben de mensen bij elkaar geroepen en zo kregen we al gauw een foto opgestuurd.



Deze 4(zittende) mannen zouden mijn broers zijn. Zij wisten wel dat er een zusje geboren was, maar wisten niet waar ze was gebleven. Mijn biologische vader had mij weggebracht omdat mijn moeder kort na mijn geboorte overleden was. Nu moesten we uit zoeken of zij de werkelijke broers zijn en dat kan alleen maar door DNA af te staan van beide kanten. Daar is wel een half jaartje mee heen gegaan. Uiteindelijk heeft mijn broer Danny afgelopen Februari 2012 hen ontmoet en hun DNA meegenomen naar Nederland en dat van mij erbij en opgestuurd naar een onderzoeks lab. Daar gingen 2 weken overheen. Vol spanning wachtend op het resultaat. En het wachten duurde niet zolang 2 weken. En ik kreeg per email de uitslag. Het was een hele mooie uitslag. Het zijn mijn biologische broers! Wij zijn ontzettend dankbaar en blij!



We hebben nu na 36 jaar zekerheid.
Wel zijn de beide ouders overleden. Ook heb ik ook nog een half zus. 3 broers hebben al klein kinderen en mijn zus is ook al oma. Er zijn ook nog ooms en tantes. We gaan nu hard sparen om zo spoedig mogelijk ze allemaal te ontmoeten.

Zo, nu kan ik weer mijn handwerken oppakken!

On/zekerheid

Op dit moment zit ik nog in onzekerheid. We zijn bezig met het opsporen van mijn familie/familieleden. Het is zo spannend, dat er weinig uit mijn handen komt, wat handwerken betreft. Vandaag over een week of 3 krijg ik de uitslag van de DNA-bank.

Dit is zeker.
Kinderen uit mijn geboorte dorp. In school-uniform

Het leuke hiervan is is dat iedereen gelijk is. Rijk/arm. Zet mijn kinderen er maar tussen in deze school-uniformpjes, ze zullen haast niet opvallen, met hun donkere kijkers en donkere haartjes.



Dit is in India, in de deelstaat Andhra Pradesh (AP), district Prakasam. Hier ben ik geboren en heb in dit dorpje gewoont. Niet lang, ik was net een weekje oud. Het lijkt me wel heel erg leuk om daar weer eens te kijken. Het dorpje ligt middenin de mango plantages (heb ik me laten vertellen). En laat dat nou mijn allerlekkerste vrucht wezen. Ik denk dat dat nog het enige stukje is wat ik herken. De vrucht, het sap, die ik waarschijnlijk via mijn moeder heb binnengekregen, doen mijn papillen hevig prikkelen en krijg daarbij een heerlijk gevoel. Het mango-meisje. Een mooie titel voor een boek.